De huidige klimaatmaatregelen voor de industrie zijn voornamelijk gericht op de uitstoot van broeikasgassen ‘uit de schoorsteen’ van de fabrieken (de zogeheten scope 1) en veel minder op de uitstoot via het product elders in de waardeketen (scope 3), wanneer de in producten vastgelegde koolstofatomen na de verbruikstijd van producten weer vrijkomen door bijvoorbeeld verbranding van afval. Het beperkte zicht op deze emissies maakt het zowel voor beleidmakers als voor bedrijven lastig om op de reductie ervan te sturen. Een Carbon Tracking System (CTS) kan hierbij uitkomst bieden. Zo’n koolstof-boekhoudsysteem maakt de herkomst van koolstofatomen en de CO2-uitstoot in de keten traceerbaar en inzichtelijk, en daarmee kunnen de keteneffecten van maatregelen inzichtelijk worden gemaakt, zoals het vervangen van fossiele grondstoffen door alternatieve koolstofbronnen (biomassa, recyclaat, CO2).
"Met een CTS kun je beter aantonen dat een bepaalde maatregel zin heeft"
“In veel industriële ketens, en zeker in de chemie, vindt de uitstoot op een heel andere plek plaats dan waar de keuzes voor hernieuwbaar gemaakt worden”, zegt Floor Hooijman van adviesbureau Rebel. “Dat ook vooral wordt gestuurd op de scope 1-emissies maakt het lastig voor de industrie om aan te tonen dat een bepaalde ingreep nut heeft, en ook om daar support voor te krijgen. Met een CTS kun je beter aantonen dat een bepaalde maatregel effectief is.”